Een latertje vandaag. De avond kwam eerder dan verwacht door allerlei andere beslommeringen en dat betekent dat de middag dan al helemaal voorbij is. Zo werken die dingen nu eenmaal. Dus is de middagse plaatsing van deze blog verplaatst naar nu.
Dat geeft mij de mogelijkheid om de vrucht van een schemerige wandeling langs het kanaal op het web te vertonen. Een foto die duidelijk maakt dat de zon van plan is om aan te schuiven aan de avonddis. Wat meteen een vraag oproept: zou de schipper die het beeld doorkruist ook al honger hebben? Een ferme zwaai vanaf de brug laat zien dat de man in kwestie in elk geval nog lang niet moe is. Waarom zou hij ook? Hij zal zijn lading niet zelf hebben overgeheveld van een kade ergens in het land. Ook zitten er vast geen pedalen verborgen onder de raamlijn.
Tijdens een wandeling rond een uurtje of vijf 's middags zie je duidelijk dat Nederland op weg is naar het avondeten. Dat, ondanks alle voortschrijdende moderniteiten en ondanks alle reuring in de wereld, wij met z'n allen toch wel heel erg graag rond een uurtje of zes maximaal een juspoeltje willen maken in de boerenkool.
Langs het kanaal, dat net is aangelegd en nu het dorpse van het stadse scheidt in deze agglomeratie, is het daarom een ondrukte van belang. Het maakt mij onrustig. Alsof het een heel idioot idee is om rond etenstijd een verfrissende wandeling te maken. Snel naar huis om te kijken of ik de hond nog kan vinden. Bij voorkeur niet in de pot.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten