De kleuren maken duidelijk dat herfst en winter met elkaar aan het vechten zijn om aandacht. Midden in dit natuurgeweld trekt een eenzame fietser de aandacht. Het lijkt alsof hij dwars door de heidebegroeiing maalt, maar dat is slechts gezichtsbedrog. Er is daadwerkelijk een fietspad, ook geschikt voor ruiters en wandelaars, verbluffend mooi weggewerkt voor het van de natuur genietende oog. Behalve natuurlijk wanneer er gebruik wordt gemaakt van de infrastructurele voorziening.
Nu weet ik niet zoveel van kleurcombinaties, maar ik heb zo'n idee dat de rode jas van de eenzame fietser vloekt met de indian-summer-kleuren van de omringende flora. Zal mij verder een zorg zijn. Ik ben meer bezig met de vraag waar het pad naar toe leidt en vooral waar de man heen gaat. De gehaastheid doet vermoeden dat hij dit niet voor zijn plezier doet. Het is geen toerist met alle tijd van de wereld en al helemaal geen toerist met aandacht voor de natuur. Als een dolle laat hij zich van het enigszins in zijn rijrichting naar beneden hellende vlak vallen, af en toe een trapje extra gevend om de vaart er in te houden. Richting de nu al laagstaande zon.
Een blik op mijn horloge leert dat het net half twee is. Mijn afstand tot de fietser vertroebelt het beeld enigszins, maar in mijn optiek heeft deze man de pensioengerechtigde leeftijd al bereikt. Dat hij te laat op zijn werk dreigt te komen na een uit de klauwen gelopen lunch bij vrouwlief thuis, lijkt daarom onwaarschijnlijk. Misschien is hij te laat voor een copieus liner, de middagvariant op de brunch. Dat lijkt mij een betere verklaring. Op de fiets, want een wit wijntje zal zeker niet ontbreken tijdens dit mid-middagse maal. In het ontluikende, feestelijke voorjaar en op een zwoele zomerdag gaat de voorkeur uit naar een roseetje, maar dat zou de spot drijven met het actuele seizoen. Wit is al op het randje - een stevige rode wijn uit Puglia zou beter passen - maar dat gaat het niet worden, zo op de middag.
Overigens refereer ik aan de eenzame fietser. Dat is hij ook, toch vind ik ineens dat een eenzame fietser minder eenzaam is in een natuurlijke omgeving dan in de stad. Dat heeft misschien te maken met het gegeven dat je nooit alleen bent in de natuur. Er kruipt van alles over de grond, herten springen over het pad, vogels vliegen boven je hoofd of slaan je gade vanaf een grillige tak. Maar goed, daar heeft deze man geen oog voor. Nu. Want hij is te laat voor zijn liner. Denk ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten