Koninklijk stof

De mannen langs de kant van de weg staan in formatie. Rug recht, drumstokken boven de glanzend gepoetste koperen trommels, pluim op de hoed, strak in uniform. Op de rode jas rust, op de hoogte waar ook het bollende buikje begint, een zilveren plaat. Wat er op staat, kan ik niet ontcijferen omdat de zon er op kapot spat. De schutterij is in de stad om de koning te verwelkomen. Traditie ontmoet traditie. 

Niet één schutterij overigens. Veel korpsen uit heel Noord-Brabant zijn uitgerukt om de provinciehoofdstad tijdens het koninklijke evenement terug in de tijd te trommelen. De beklinkerde straten, de scheve gevels en de majestueuze gebouwen vormen het ultieme decor bij dit schouwspel. 

De man op de foto is vendelier bij een van de deelnemende schutterijen. Hij draagt het vaandel van zijn korps en doet dat zichtbaar serieus. Een verantwoordelijke taak want het vaandel moet met respect worden behandeld. In dit kader vertrouwt een van de tamboers mij toe dat de schutterijwereld nog altijd in shock verkeert. Volgens de etiketten zijn er maar drie mensen in de wereld die over het stofje mogen lopen: de koning van de schutterij, de regerend koning van Nederland én de paus - schutterijen zijn over het algemeen katholieke clubs. 

Maar wat gebeurt er een jaartje of twee geleden? Willem en Maxima doen een rondje Noord-Brabant. Schutterijen rukken en masse uit en een van de korpsen legt het vaandel neer voor beide koningen. De paus was er even niet, dus snel klaar. Ware het niet dat Maxima haar man in zijn voetsporen volgt. Over het vaandel dus. Ongeloof laat kinnen naar beneden zakken, ogen bewateren en adem stokken. Een eeuwenoude traditie in luttele seconden letterlijk met voeten betreden. Door een andere eeuwenoude traditie. Maxima heet dan wel koningin, maar ze is geen regerend vorst. Een vaandel is daarom een ´no access zone´ . Zelfs voor koningin in naam Maxima, verzucht de tamboer.

Volgens hem is het stof nog steeds niet gaan liggen. Ik zag inderdaad nog wat opwaaien toen Alex voorbij liep.