Windows had vroeger zo'n screensaver met een glooiend landschap. Vreselijk. De zuurstokken ontbraken, maar zo kermisachtig had ik een landschap nog nooit gezien.
Ondertussen heb ik heel wat landschappen gefotografeerd, maar die van de screensaver ben ik nooit tegengekomen. Het blijkt de onmetelijke achtertuin van Bill Gates te zijn. Heb ik van horen zeggen. En ja, die kun je niet zo eenvoudig bezoeken.
Gelukkig zijn er zo hier en daar andere leuke landschappen te vinden. Als je er maar naar zoekt. Of beter gezegd: juist als je er niet naar zoekt, kom je ze tegen. Wijds, open, prachtige kleuren, geordend. Daar houd ik van.
Zoals de foto van vandaag. Eigenlijk is het een herfstbeeld en wilde ik het bewaren tot een blog in oktober. Maar ik zie de foto elke dag op mijn laptop en vind het een prachtig plaatje. Te mooi om niet nu al te delen.
Het beeld dook op in de spiegels van mijn motor, on tour door het noorden van Frankrijk. Dat gebied waar wij met z'n allen doorheen razen, op weg naar zon of sneeuw. Onterecht, want het is daar heerlijk toeven.
Lekker bochtige weggetjes en enorme vergezichten met rollende heuvels brachten mij dat najaar in een heerlijke cadans. Uren achter elkaar door glooiend heuvellandschap kuieren op de motor is een feest. Toch kwam ik nergens in de verleiding om een foto te maken. Totdat ik bij een tussentijdse controle op achteropkomend verkeer dit in mijn spiegels zag.
Bij gebrek aan verkeer achter mij remde ik subiet, draaide de motor om en aanschouwde het prachtige uitzicht. De rust die ik zoek tijdens mijn soloritjes op de motor is hier in al zijn omvang tastbaar. Als je grote handen hebt. Hier is alles wat je zoekt. Rust, vrijheid, een weg die vast ergens toe leidt, oude bomen. Een oase.
Ik vermoed dat ik niet de enige ben geweest die dit een betoverend plekje vindt, getuige het remspoor. Tenzij die iemand anders heeft moeten remmen voor een overstekend konijn of zo. Cultuurbarbaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten