'De zon staat nu mooi', appt mijn zoon in de ochtend. Op zijn vaste route naar school komt hij langs een prachtige fotolocatie. Mits alle variabelen kloppen. Hij kent mijn honger naar fotowaardige momenten en heeft er zelf ook oog voor. Net zoals mijn dochter. Zal het DNA wel zijn.
Snel camera en statief pakken en wegwezen. School en huis liggen nogal een stukje uit elkaar, dus om niks van het moment te missen race ik per heerlijk soepele 6-cilinder naar de betreffende plek. Net buiten ons dorp, niet aan een doorgaande weg. Hoewel het spitsuur is, is het erg rustig op mijn fotoplekje.
Heel in de verte hoor ik het gedempte geraas van mensen die zich klaar maken voor hun dagelijkse potje vaststaan op de A2, richting Utrecht. Ik hoef nu alleen maar een mooie foto te maken. Daarna ga ik filevrij huiswaarts om de vers gezette koffie te nuttigen en de foto's te bewerken. Met wat extra photoshopwerk. Gewoon omdat het kan. En het misschien wel mooi is. Dat mag jij als kijker zelf uitmaken. Daarna kan de rest van de dag beginnen.
Hoezo stress?
Mocht jij wel last van stress hebben, kijk dan goed naar de rustgevende foto. Werkt goed hè?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten