dinsdag 29 maart 2016

Stilte in beeld



Een foto met bijna niks er op, waarover toch van alles valt te vertellen. Om te beginnen iets over de stilte. Op deze plek heb ik gehoord hoe stilte klinkt. Even twijfel je aan je gehoor. Meldt zich na 250 kilometer motorrijden dan toch eindelijk die gehoorbeschadiging? Vol ongeloof graaf ik met beide pinken in beide oren en hoor het stromen van het bloed door diezelfde pinken. Verder lost het vrij weinig op. Totdat een vogel ergens in het gras een lied aanheft. Gelukkig, mijn trommelvlies en aambeelden doen het nog. En op slag mis ik de stilte weer. 

Onder het geflierefluit bekijk ik de constructie die voor mij ligt. Het zal vast te maken hebben met de Waddenzee, die zich ver achter mij heeft teruggetrokken om wadlopers te pleasen. Blijkbaar kan diezelfde zee ook gemeen ver de andere kant op in deze Groningse uiterwaarden en moet de dijk die geestdrift stoppen. Om boer, visser en/of wadloper het klimmen te besparen, is er een uitsparing in de ophoging gehakt. De stenen omlijsting er van is bedoeld om een paar flinke planken houvast te geven en er zo alsnog voor te zorgen dat de mensen achter de dijk droge voeten houden. 

Nou moet dat water in zo'n geval wel heel erg ver komen. Ondanks het feit dat ons land nu niet echt uitblinkt in grote afstanden, is de eerste de beste boerderij hier namelijk nergens te bekennen. Vandaar ook die stilte. Niemand verstoort hier de luchtmoleculen en wanneer het windstil is, zoals op bovenstaand plaatje, is stilte ongelooflijk indrukwekkend. Stilte van een kwaliteit die je landinwaarts nergens spontaan zult vinden. Met nog een paar flinke, stil hangende wolken op het menu voelt ik mij hier oppermachtig. Alsof ik de enige ben op de wereld. 

Mocht het gevoel voor jou te overweldigend zijn, dan volstaat het om jezelf om te draaien en met telelens of verrekijker richting Schiermonnikoog of Rottumerplaat te loeren. Dan zie je je soortgenoten in de modder dabberen en ben je weer waar je was. Bij af. In dit geval dan. Want eigenlijk wilde ik hier niet weg. Gelukkig hebben we de foto's nog.






Geen opmerkingen:

Een reactie posten