Mijn agenda leidde mij vanmiddag naar het station van 's-Hertogenbosch. Een middagje informatie absorberen over veranderingen in regelgeving waar ik als ondernemer mee te maken ga krijgen. Dat is meestal geen goed nieuws en vandaag was meestal.
Maar hoe bizar men in Den Haag ook mag denken over 'vereenvoudiging van de regels', dit alles valt in het niet bij de vreselijke gebeurtenissen in België. Dat ik moeite moet gaan doen om mijn opdrachtgevers een 'modelovereenkomst' in de maag te splitsen, staat in geen enkele verhouding tot de goddeloze en laffe daad die zelfmoordterrorisme heet.
Station 's-Hertogenbosch bleek een verzamelpunt voor de lange arm der wet, gehuld in kogelvrije vesten. Mocht ik in gedachten al even zijn weggedreven naar de gevolgen van de nieuwe wet Deregulering Beoordeling Arbeidsrelatie, dan brachten de kogelvrije vesten en politieauto's voor de ingang mij weer terug in de harde werkelijkheid.
Op de terugweg zie ik bovenstaande meneer. Te midden van een brandende wereld, brandt bij hem alleen een sigaar waarvan hij bedachtzame trekjes neemt. Net zoals van het rustgevende beeld dat hij hier heeft vanaf het bankje. Het geeft mij het vertrouwen dat het leven altijd doorgaat. Hoe ernstig de verstoring ook is. Het is een vertrouwen dat ik al sinds mijn jeugd heb, maar het moet wel af en toe worden gevoed. Deze foto is mijn voedsel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten