Al jaren rijd ik voorbij dit gele geluidsscherm en word ik gegrepen door het gele licht dat de omgeving weldadig kleurt wanneer de zon zijn werk doet achter de schermen. Alsof ik een lichtsluis inrij die mij rechtstreeks naar het Walhalla leidt. De verzadigde kleuren die het grijs van de snelweg overmeesteren zijn een weldaad voor mijn ogen en geest. Vier seconden (bij 100 km/u) lichttherapie zonder weerga. Om met Mona te spreken: 'Daar word je blij van'.
Al die jaren denk ik meteen na het passeren dat dit scherm best wel eens een mooi plaatje zou kunnen opleveren. De in- en uitvoegdrukte op dit punt van de weg, de snelheid waarmee ik hier over het algemeen rijd en de afwezigheid van een camera op het juiste zonneschijnmoment maken dat het tot op heden er niet van is gekomen.
Tot op heden. Dankzij mooi weer, een foto-opdracht en een file vielen vandaag alle puzzelstukjes in elkaar. Waarvan akte. Mijn eigen stukje therapie, gevat in mb's. Ik denk dat ik er maar eens even lekker naar ga staren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten