En dan sta je daar, in een grote, vreemde stad. Casual gekleed om vooral niet op te vallen. Als toerist. Maar ja, dan toch die kaart. Die geeft je weg. Nu geeft dat gelukkig niet in een stad die grotendeels door toeristen bezet wordt gehouden. Ons kent ons.
Aan de andere kant wil ik de mannen de hemel in prijzen omdat ze niet gedachteloos achter een mobieltje met navigatie aanlopen. Gewoon een ouderwetse kaart die je dwingt om af en toe even stil te gaan staan om te checken of je nog op het juiste pad bent. Waarbij je natuurlijk meteen even al dat moois van een monumentale stad op je netvlies kunt laten inwerken.
Aan de andere andere kant maakt het de meneer links vrij weinig uit welke kant ze opgaan. Alsof zijn netvliezen al pijn doen van al het geabsorbeer. Hij kijkt vrij neutraal naar het stukje papier, terwijl de andere man met zijn vingers over de gewenste straten glijdt. Plannen maken voor nieuwe avonturen, nieuwe pracht en praal.
Ik ben benieuwd waar ze uiteindelijk zijn uitgekomen. Als ze er überhaupt al zijn gekomen. Kaartlezen is tenslotte een uitstervende professie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten