Ik kan de tijd nog herinneren dat je voor een plakje worst naar de slager ging. Dan lag daar misschien ook nog wat salami, een beetje ham, mogelijk nog wat rookvlees en natuurlijk de onvermijdelijke lelijke koeietong. De eerste keer dat ik misselijk werd buitenshuis, was dan ook bij die slager. Het was gelukkig zijn eigen plakje worst die daar op de vloer dreef.
Moet ik misschien maar niet meer aan denken. Maar ik doe het toch. Ondertussen zonder misselijk te worden, want ik heb ondertussen wel viezere dingen in het leven gezien.
Ik doe het omdat ik bij de Jumbo naar het vleeswarenschap sta te kijken. Mijn interesse gaat uit naar een onsje, als ik dat zo nog mag noemen, kipfilet. Maar dan. Kipfilet met zongedroogde tomaat? Gerookte kipfilet? Kipfilet tuinkruiden? Of toch maar de kipfilet naturel. Die laatste lijkt mij de meest veilige keuze voor iemand die gewoon kipfilet wil hebben. Of toch eens op avontuur gaan en kiezen voor kalkoenfilet ovengebakken of kalkoenfilet gegrild?
Sta ik dus. Mijn hoofd borrelt. Keuzes maken is niet mijn ding. Roept de vleesjuffrouw dat als mijn keuze er niet bij ligt, dat ik dan misschien nog even in het huisgegrilde schap moet kijken. Daar ligt volgens de jonge dame nog een heerlijk sappige bourgondische kiprolade. Pittig of mild. Zegt u het maar.
Ik zeg niks meer. Tijd voor het weekend. Ik eet wel iets anders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten