In 1220 besluiten de Bosschenaren dat het tijd wordt voor een beetje grote kerk. Toentertijd waren die dingen nog niet echt prefab te koop. Dus mag de gemeenschap aan de bak.
Beetje steentjes sjouwen, beeldjes houwen, glas-in-lood raampjes ontwerpen. Dat soort dingen. Echt snel gaat het niet, want pas rond 1400 is de klus zo'n beetje geklaard. Staat wel als een huis, want nu nog is de kerk in zijn volle glorie te bewonderen. Brandjes en beeldenstormen deren het massieve huis Gods niet.
Daar heb je namelijk moderne tijden voor nodig. Uitlaatgassen, zure regen, de St. Jan heeft het er maar wat moeilijk mee. Dus ging de collectant rond om wat geld op te vissen voor een omvangrijke restauratie. Die duurde iets minder lang dan de bouw, maar bijna elf jaar opknappen is niet niks.
Als je dan toch gaat restaureren, dan meteen ook maar moderniseren. Niet dat er nu een bluetooth kerkklok luidt of led-verlichte kaarsen branden. Zo erg is het nu ook weer niet. Maar de man die veel van de waterspuwers en beeldjes heeft gemaakt die dak en gevel sieren, beeldhouwer Ton Mooy, zag zijn kans schoon en fixeerde een bel-engel op het dak. Hoe modern mag het worden? De engel met linkerhand aan het oor en een vlot Gucci-tasje om de schouders verbindt oud en nieuw. Even zoeken tussen al die creaturen op de St. Jan, maar met de telelens is het al snel gebeurd. Haar bellen kan overigens ook. Is echter niet spannend. Je kunt immers niet alles hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten